Onderzoek naar narratieve overtuiging is voor een aanzienlijk deel gericht op het blootleggen van de onderliggende processen die een rol spelen in overtuigende effecten van narratieven. Daarnaast roepen verschillende auteurs op om meer onderzoek te doen naar de kenmerken van narratieven die zorgen voor deze processen, zoals identificatie met de hoofdpersoon (Cohen, 2001; Green, 2008). Dit onderzoek manipuleert twee narratieve kenmerken waarvan verwacht wordt dat ze invloed hebben op narratieve overtuiging. Ten eerste wordt een eerstepersoonsperspectief vergeleken met een derdepersoonsperspectief om te onderzoeken of dit zorgt voor overtuiging via identificatie (Cohen, 2001). Ten tweede wordt een hoofdpersonage met een hoge gelijkenis met de lezers vergeleken met een met een lage gelijkenis, om te onderzoeken of dit zorgt voor overtuiging via self-referencing, ofwel het relateren van het verhaal aan jezelf (De Graaf, 2014). Wij hebben gebruik gemaakt van een 2x2 tussenproefpersoon experiment met perspectief en gelijkenis als onafhankelijke variabelen. De proefpersonen waren 122 vrouwelijke studenten die een hoge gelijkenis hadden met een hoofdpersoon die zelf student was en lage gelijkenis met een hoofdpersoon die fulltime werkte. Het verhaal ging in alle versies over een hoofdpersoon die te veel drinkt en daardoor een ongeluk krijgt. Vervolgens werden vragen gesteld over identificatie en self-referencing, en over overtuigende effecten in de vorm van risicoperceptie en attitude t.o.v. alcohol. Univariate analyse laat zien dat perspectief een effect heeft op identificatie (F(1,119)=7.21, p
